Εργαστήριο 1: Παρουσίαση με θέμα τους φυσικούς κινδύνους
Εργαστήριο 2: Προβολή βίντεο για το εσωτερικό της γης
Εργαστήριο 3: Προβολή βίντεο και τραγουδιών, ψηφιακά παιχνίδια για τον σεισμό
Εργαστήριο 4: Τρόποι συμπεριφοράς πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον σεισμό-Προσομοίωση σεισμού στην τάξη
Εργαστήριο 5: Τσάντα και τηλέφωνα έκτακτης ανάγκης
Εργαστήριο 6: Μύθοι για το σεισμό
Μύθοι για το σεισμό από όλο τον κόσμο. Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄΄τάξης εμπνέονται από το μύθο και ζωγραφίζουν.
Βόρεια Αμερική
“Πολλά χρόνια πριν, όταν το μεγαλύτερο μέρος της Γης ήταν σκεπασμένο με νερό, το Μεγάλο Πνεύμα αποφάσισε να δημιουργήσει μια όμορφη χώρα με λίμνες και ποτάμια, την οποία οι θαλάσσιες χελώνες θα μετέφεραν στην πλάτη τους.
Οι θαλάσσιες χελώνες συνεργάστηκαν και το Μεγάλο Πνεύμα δημιούργησε την πλάση. Μια μέρα όμως οι χελώνες διαφώνησαν μεταξύ τους, οπότε κάποιες από αυτές άρχισαν να κολυμπούν ανατολικά, ενώ άλλες κολύμπησαν δυτικά. Τότε ακούστηκε ένας δυνατός θόρυβος και η Γη άρχισε να σείεται.
Οι χελώνες δεν μπόρεσαν να κολυμπήσουν μακριά γιατί η Γη ήταν πολύ βαριά, έτσι σταμάτησαν να διαφωνούν και συμφιλιώθηκαν.
Παρ’ όλα αυτά κάποιες φορές οι χελώνες, που κουβαλούν την Καλιφόρνια στην πλάτη τους, διαφωνούν και πάλι. Κάθε φορά που γίνεται αυτό η γη τρέμει και εκδηλώνεται σεισμός.”
Το βαλιτσάκι του σεισμού
Μύθοι για το σεισμό από όλο τον κόσμο :
“Ο Γενναίος Κασίμα και το γατόψαρο”.
Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β΄ τάξης εμπνέονται από τον ιαπωνικό μύθο του Γενναίου Κασίμα και τον ζωγρα΄φιζουν.
“Τα παλιά χρόνια ζούσε στην Ιαπωνία ένας ατρόμητος πολεμιστής, που τον λέγανε Κασίμα. Ο Κασίμα είχε κάνει τόσα καλά στον τόπο του κι είχε γίνει τόσο σοφός με τα χρόνια, που οι θεοί τον καλούσαν συχνά στο τραπέζι τους για να ακούσουν τη γνώμη του.
Την ίδια εποχή το γιγάντιο γατόψαρο που ζούσε μέσα στην άμμο της θάλασσας και κρατούσε στην πλάτη του τα νησιά της Ιαπωνίας είχε αρχίσει να κουνιέται και να κυνηγάει τα ψάρια που έβλεπε να φωλιάζουν στα ρηχά. Και μαζί με το γατόψαρο κουνιούνταν τα νησιά, τα σπίτια των ανθρώπων έπεφταν, τα βουνά χαμήλωναν και οι πηγές στέρευαν.
- Πρέπει να βρεις έναν τρόπο να σταματήσει αυτό το κακό, είπαν οι θεοί στον Κασίμα κι αυτός αμέσως ζώστηκε το σπαθί του και πήγε στον γιαλό να βρει το γατόψαρο.
Τέτοιο θηρίο δεν είχε ξανασυναντήσει. Ήταν τεράστιο, η όψη του αποκρουστική, τα δόντια του αμέτρητα και κοφτερά κι η δύναμή του ανυπολόγιστη.
Κάθισε ο Κασίμα και συλλογίστηκε τι θα μπορούσε να κάνει. Να το σκοτώσει δεν έπρεπε, γιατί θα χανόταν ο τόπος του για πάντα. Να το πάρει με το καλό δε γινόταν, γιατί το γατόψαρο δεν έπαιρνε από λόγια. Να το γαληνέψει με την πονηριά ήταν αδύνατο, γιατί το γατόψαρο ήταν πιο πονηρό και από τον πονηρότερο άνθρωπο.
Άρα … τι του έμενε να κάνει; Τι;
Σκεφτόταν μέρες και μέρες ο Κασίμα, κι όλο αυτόν τον καιρό το γατόψαρο δεν έλεγε να ησυχάσει. Μέχρι που μια μέρα ένας βράχος ξεκόλλησε από το βουνό κι ήρθε κι έπεσε πάνω στο κεφάλι του γατόψαρου. Ζαλίστηκε αυτό κι έμεινε για λίγη ώρα ακίνητο.
Βλέποντας το γατόψαρο έτσι ζαλισμένο, ο Κασίμα έτρεξε και κράτησε γερά με τα χέρια του τον βράχο, για να μην μπορεί να τον κουνήσει το ψάρι, όταν θα ξανάβρισκε τις δυνάμεις του.
Από τότε λοιπόν, το γατόψαρο έπαψε να κουνιέται και οι άνθρωποι ξαναβρήκαν τη γαλήνη και την ηρεμία για να δημιουργήσουν. Ο Κασίμα όμως, κουραζόταν πού και πού κι άφηνε τον βράχο για να ξεμουδιάσει λίγο. Τότε το γατόψαρο έβρισκε την ευκαιρία να κουνηθεί και τραντάζονταν πάλι τα νησιά της Ιαπωνίας από τον σεισμό.
Κι όπως λένε, ο Κασίμα ακόμα κρατάει την πέτρα πάνω από το κεφάλι του γατόψαρου και μόνο όταν κουράζεται και την αφήνει για να πάρει μια ανάσα, γίνεται σεισμός.”
ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ ΓΗΣ
